
Op dinsdag 14 februari woonde ik een jazz concert bij in Flagey, georganiseerd door de pas opgerichte ‘8mei Coalitie’. Het was een ontroerend concert, met de 91 jarige Simon Gronowski, die in 1943 uit een nazitrein ontsnapte.
Een paar dagen later, in mijn atelier krijg ik een idee. Op de ezel staat een groot blauw schilderij, waarop je de vijf vage figuren kunt herkennen als slachtoffers van oorlog en uitbuiting. Ik ben het schilderij aan het herwerken en heb het trieste beeld overplakt met witte papieren figuren, die eerder een bevrijding aan het vieren lijken te zijn.
Het is nog lang niet af. De witte figuren zijn te kaal en wil ik verder bewerken en tot leven brengen, maar ik weet nog niet hoe. Het concert brengt mij op het idee om er met balpen op te krabbelen en ze helemaal vol te schrijven met teksten, woorden en namen om niet te vergeten, als tekens van hoop en verzet tegen actueel racisme, oorlog en haatzaaierij. Ter ondersteuning van de vredesbeweging en de 8mei coalitie. Liefst zou ik de ‘invulling’ met zoveel mogelijk mensen samen doen, in workshops, ‘en plein publique’, maar ook wel in mijn atelier.
Een eerste uitnodiging heb ik intussen ontvangen van de organisatoren van het Congofeest in CC Het Vondel, op zondag 5 maart in Halle, vanaf 15 uur. De details van het programma zijn te vinden op:
https://www.facebook.com/events/2369702499864457
